ترجمه سوره نجم



به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‏كند، (1)

كه هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است، (2)

و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد! (3)

آنچه مى‏گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست! (4)

آن كس كه قدرت عظيمى دارد ( جبرئيل امين) او را تعليم داده است; (5)

همان كس كه توانايى فوق العاده دارد; او سلطه يافت... (6)

در حالى كه در افق اعلى قرار داشت! (7)

سپس نزديكتر و نزديكتر شد... (8)

تا آنكه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود; (9)

در اينجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‏اش وحى نمود. (10)

قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت. (11)

آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مى‏كنيد؟! (12)

و بار ديگر نيز او را مشاهده كرد، (13)

نزد «سدرة المنتهى‏»، (14)

كه «جنت الماوى‏» در آنجاست! (15)

در آن هنگام كه چيزى ( نور خيره‏كننده‏اى) سدرة المنتهى را پوشانده بود، (16)

او پاره‏اى از آيات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را ديد! (18)

به من خبر دهيد آيا بتهاى «لات‏» و «عزى‏»... (19)

و «منات‏» كه سومين آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (20)

آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى كه بزعم شما دختران كم ارزش‏ترند!) (21)

در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است! (22)

اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏ايد (نامهايى بى‏محتوا و اسمهايى بى مسما)، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نكرده; آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پيروى مى‏كنند در حالى كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است! (23)

يا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‏رسد؟! (24)

در حالى كه آخرت و دنيا از آن خداست! (25)

و چه بسيار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‏بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26)

كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‏كنند! (27)

آنها هرگز به اين سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پايه پيروى مى‏كنند با اينكه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بى‏نياز نمى‏كند!(28)

حال كه چنين است از كسى كه از ياد ما روى مى‏گرداند و جز زندگى مادى دنيا را نمى‏طلبد، اعراض كن! (29)

اين آخرين حد آگاهى آنهاست; پروردگار تو كسانى را كه از راه او گمراه شده‏اند بهتر مى‏شناسد، و (همچنين) هدايت‏يافتگان را از همه بهتر مى‏شناسد! (30)

و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا بدكاران را به كيفر كارهاى بدشان برساند و نيكوكاران را در برابر اعمال نيكشان پاداش دهد! (31)

همانها كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏كنند، جز گناهان صغيره (كه گاه آلوده آن مى‏شوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام كه شما را از زمين آفريد و در آن موقع كه بصورت جنينهايى در شكم مادرانتان بوديد; پس خودستايى نكنيد، او پرهيزگاران را بهتر مى‏شناسد! (32)

آيا ديدى آن كس را كه (از اسلام -يا انفاق-) روى گردان شد؟! (33)

و كمى عطا كرد، و از بيشتر امساك نمود! (34)

آيا نزد او علم غيب است و مى‏بيند (كه ديگران مى‏توانند گناهان او را بر دوش گيرند)؟! (35)

يا از آنچه در كتب موسى نازل گرديده با خبر نشده است؟! (36)

و در كتب ابراهيم، همان كسى كه وظيفه خود را بطور كامل ادا كرد، (37)

كه هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‏گيرد، (38)

و اينكه براى انسان بهره‏اى جز سعى و كوشش او نيست، (39)

و اينكه تلاش او بزودى ديده مى‏شود، (40)

سپس به او جزاى كافى داده خواهد شد! (41)

(و آيا از كتب پيشين انبيا به او نرسيده است) كه همه امور به پروردگارت منتهى مى‏گردد؟! (42)

و اينكه اوست كه خنداند و گرياند، (43)

و اوست كه ميراند و زنده كرد، (44)

و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريد... (45)

از نطفه‏اى هنگامى كه خارج مى‏شود (و در رحم مى‏ريزد)، (46)

و اينكه بر خداست ايجاد عالم ديگر (تا عدالت اجرا گردد)، (47)

و اينكه اوست كه بى‏نياز كرد و سرمايه باقى بخشيد، (48)

و اينكه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (49)

(و آيا به انسان نرسيده است كه در كتب انبياى پيشين آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستين س‏ذللّه را هلاك كرد؟! (50)

و همچنين قوم «ثمود» را، و كسى از آنان را باقى نگذارد! (51)

و نيز قوم نوح را پيش از آنها، چرا كه آنان از همه ظالمتر و طغيانگرتر بودند! (52)

و نيز شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) را فرو كوبيد، (53)

سپس آنها را با عذاب سنگين پوشانيد! (54)

(بگو:) در كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد دارى؟! (55)

اين (پيامبر) بيم‏دهنده‏اى از بيم‏دهندگان پيشين است! (56)

آنچه بايد نزديك شود، نزديك شده است (و قيامت فرامى‏رسد)، (57)

و هيچ كس جز خدا نمى‏تواند سختيهاى آن را برطرف سازد! (58)

آيا از اين سخن تعجب مى‏كنيد، (59)

و مى‏خنديد و نمى‏گرييد، (60)

و پيوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى‏بريد؟! (61)

حال كه چنين است همه براى خدا سجده كنيد و او را بپرستيد! (62)